#UnSungMelodies-2

I am alone in the midst of these happy, reasonable voices. All creatures spend their time explaining, realising happily that they agree with each other. In heavens name, why is it so important to think the same things all together!!!
-JEAN PAUL SARTRE
NAUSEA.

ఏదో ఒక రకంగా మనమూ జీవించాం... అనుకోవడం కోసం.. ఏదో ఒక విషయంలో మనకి మనమే నచ్చచెప్పుకుంటూ… చాలాసార్లు ఏదో ఒక విషయంలోనో, కొన్ని సార్లు అన్ని విషయాలలోనూ... సర్దుకుపోతూ… మనకంటూ మనం మిగలకుండా అసలు ఇలా జీవించడం అవసరమా...

నిజానికి మన ఆనందానికి బయటి అడ్డంటూ ఏది ఉన్నా దాన్ని తొలగించుకోవటం ఎంత సులభమైనా, వేరొకరి అస్తిత్వంలో మనకంటూ ఉన్నత స్థానముండాలనే పిచ్చి భ్రమలో మనం కోల్పోతుంది ఒక్కటే...అదే మన అస్తిత్వం.

ఎప్పటికప్పుడు ఏదో ఒక కొత్తముసుగుతో బయటి వారికి కనిపించినంత మాత్రాన… మన అద్దంలో కనిపించే నిజరూపాన్ని మనది కాదంటూ మభ్య పెట్టుకోవటం మన అస్తిత్వానికి మనమే వేసుకుంటున్న సంకెళ్ళు కాదా?

ఒక వ్యక్తి తన జీవితానికి ఒక అర్ధాన్ని ఇచ్చుకుని అటువంటి జీవితాన్ని నిజాయితీగా నిష్టగా బతకడంలో ఈ సమాజంలో ఎలాంటి పరిమితులున్నాయి.?? ఇది నాకెప్పటికీ ఒక పెద్ద ప్రశ్న.. అలా జీవించడానికి ఆ వ్యక్తికి సంపూర్ణ స్వాతంత్రం ఉందనుకుంటే.. ఒక సంఘజీవిగా అతన్ని చుట్టుముట్టే ఫ్రేంస్ ఏమిటి.... "ఎగ్జిస్టెన్స్ ప్రీసీడ్స్ ఎసెన్స్” అంటాడు సార్త్రె. అన్నింటి కన్నా ముందు మనిషి స్వేచ్ఛగా స్వతంత్రంగా బ్రతకవలసిన జీవి. ఆ తర్వాతే కదా అతనికున్న బహురూపాలూ, సిద్ధాంతాలూ, నమ్మకాలూ, విశ్వాసాలూ,

మనిషి స్వేచ్ఛా జీవి. కానీ స్వేచ్ఛ అంటే ఏమిటని అడిగితే చెప్పడం కొంచెం కష్టమే! ఆలోచనల ద్వారా.. అధ్యయనం ద్వారా స్వేచ్ఛని సాధించగలుగుతామా ఎప్పుడైనా.. ఆచరణలో కదా మన స్వేచ్ఛని ఎవరికైనా చూపగలిగేది... అప్పుడు కూడా అది అన్నిసార్లు కనిపిస్తుందన్న నమ్మకం లేదు. కేవలం కొన్ని అరుదైన క్షణాలలో కొద్ది మందికి మాత్రమే స్వేచ్ఛ ప్రభావ వంతంగా కనిపిస్తుంది. చాలా సార్లు మన వ్యక్తిగత స్వేఛ్ఛ.. సామాజిక చట్రాల్లో ప్రశ్న రూపంగా మిగిలిపోతుంది. మనం స్వేచ్ఛ గురించి ఎంత పట్టించుకోకుండా వదిలేసినా, ఎక్కడో దగ్గర, ఎప్పుడో ఒకసారి, ఎవరో ఒకరి ద్వారా మనిషిని ఎదుర్కొని ప్రశ్నిస్తుంది

All that is missing is the independence not to choose anything…

నిజమే కదా.. జీవితంలో మనం ఎన్నుకోవడానికి అనేక మార్గాలుంటాయి. లేనిదల్లా ఎంపిక చేసుకోనక్కరలేని.. మనదైన జీవితం. అదే అస్తిత్వం అదే మనదైన ఉనికి...

ప్రకృతిలో ప్రకృతిగా కలసిపోయిన నాటి మనిషికి లేని స్వేచ్ఛ ఏదైనా… ఏనాడైనా ఒక్కటైనా మనం కొత్తగా కనుగొన్నామా? అసలు తనకి లేని ఆనందం… స్వేచ్ఛ… సంగతి పక్క పెట్టి చూద్దాం… మనలో ఎవరైనా ఎల్లలు లేని స్వేచ్ఛ అంటే ఇది అనే ఏకాభిప్రాయానికి రాగలమా?

ఎలా రాగలం? ఆనందం అయినా సరే స్వేచ్ఛ అయినా సరే నిర్వచానాలకి అందాయి అంటే వాటి చుట్టూ ఆ నిర్వచనాల చట్రాలు బిగించబడ్డాయి అనే కదా… ఇంకెక్కడి ఆనందం… స్వేచ్ఛ…

అసలెందుకు నిర్వచనాల్లోకి వెళ్ళాలి… మనకి మనం ఇచ్చుకునే వ్యక్తిత్వ ఉపమానాలలోనే మన చుట్టూ మనం పంజరాలు కట్టేసుకుని ఆ లోపలే నవ్వుకుంటూ… త్రుళ్ళుకుంటూ దాన్నే స్వేచ్ఛ క్రింద జమ కట్టేసుకుని… అందరికీ స్వేఛ్చాపాఠాలు చెప్పుతూ ఉంటాం… మన ఉనికి ఇది అని మనల్ని మనం హెచ్చరించుకుంటూ గమనించుకుంటున్నంత కాలం స్వేచ్ఛ అన్నది ఎండమావే… ఆనందమన్నది మిథ్యా విశేషణమే.